گلاس آینومر ترمیمی هیوج
- کوربیلدآپ
- ترمیم پوسیدگی های کلاس III و V و حفرات کلاس I کوچک
- محتویات بسته: 12 گرم مایع + 15 گرم پودر
گلاس آینومر ترمیمی Huge
گلاس آینومر ترمیمی هیوج
گلاس آینومر ترمیمی هیوج یکی از محصولات برجسته در حوزه دندانپزشکی ترمیمی است که به دلیل ویژگیهای منحصربهفردش، از جمله چسبندگی شیمیایی به ساختار دندان، آزادسازی فلوراید، و سازگاری زیستی بالا، جایگاه ویژهای در میان مواد ترمیمی پیدا کرده است. این ماده که در دهه 1960 توسط ویلسون و همکارانش در لندن معرفی شد، به عنوان جایگزینی برای سیمانهای سنتی دندانپزشکی طراحی گردید. اولین نسخههای گلاس آینومر، مانند ASPA I، محدودیتهایی از جمله زمان گیرش طولانی و شفافیت کم داشتند، اما با پیشرفت فناوری، برندهایی مانند هیوج توانستهاند محصولاتی با خواص بهبود یافته ارائه دهند. گلاس آینومر هیوج به طور خاص برای ترمیمهای دندانی، بهویژه در دندانهای شیری، ترمیمهای کلاس III و V، و همچنین به عنوان بیس یا لاینر در ترمیمهای عمیق استفاده میشود. این ماده از ترکیب پودر شیشه آلومینوسیلیکات و مایع اسید پلیآلکنوئیک تشکیل شده است که در واکنش اسید-باز، ساختاری مقاوم و زیستسازگار ایجاد میکند. استفاده از این ماده به دلیل سادگی کاربرد و توانایی پیوند مستقیم با مینا و عاج، بهویژه در محیطهای مرطوب دهان، بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
-
تاریخچه: معرفی در دهه 1960 توسط ویلسون و همکاران در لندن، توسعه اولیه با ASPA I، پیشرفتهای بعدی در فرمولاسیون برای بهبود خواص مکانیکی و ظاهری.
-
چکیده: مادهای ترمیمی با چسبندگی شیمیایی، آزادسازی فلوراید، و کاربرد گسترده در ترمیمهای دندانی، مناسب برای کودکان و ترمیمهای غیرباربر.
-
ترکیبات اصلی: پودر شیشه آلومینوسیلیکات (حاوی سیلیکا، آلومینا، کلسیم فلوراید)، مایع اسید پلیآلکنوئیک، گاهی افزودنیهای رزینی در نسخههای اصلاحشده.
-
روش استفاده: آمادهسازی سطح دندان، مخلوط کردن پودر و مایع طبق نسبت توصیهشده، اعمال خمیر به حفره، گیرش اولیه در چند دقیقه، پالیش نهایی پس از 24 ساعت.
-
مراحل: تمیز کردن و آمادهسازی حفره، مخلوط کردن مواد، قرار دادن ماده در حفره، شکلدهی، گیرش با نور (در نوع لایتکیور) یا خودبهخود (سلفکیور)، پالیش.
-
کاربردها: ترمیم دندانهای شیری، ترمیمهای کلاس III و V، بیس و لاینر، لوتینگ پروتزها، سیلانت فیشور، چسب ارتودنسی.
-
مزایا: آزادسازی فلوراید برای پیشگیری از پوسیدگی، چسبندگی شیمیایی بدون نیاز به اچ، زیستسازگاری، ضریب انبساط حرارتی مشابه دندان.
-
معایب: مقاومت مکانیکی کمتر نسبت به کامپوزیت، ماندگاری محدود (حدود 5 سال)، حساسیت به رطوبت در مراحل اولیه گیرش.
-
اثرات: کاهش پوسیدگی ثانویه به دلیل آزادسازی فلوراید، محافظت از پالپ، کاهش حساسیت دندانی.
-
ماندگاری: حدود 5 سال در شرایط ایدهآل، کمتر از کامپوزیتها و آمالگام به دلیل سایشپذیری.
-
تفاوت در ماندگاری: گلاس آینومر هیوج نسبت به کامپوزیت ماندگاری کمتری دارد (5 سال در مقابل 10-15 سال)، اما به دلیل فلوراید، در پیشگیری از پوسیدگی موثرتر است.
-
تفاوت در ترکیبات: برخلاف کامپوزیت که رزینمحور است، گلاس آینومر هیوج بر پایه واکنش اسید-باز با شیشه و پلیمر محلول در آب عمل میکند.
-
تفاوت در کاربردها: گلاس آینومر برای ترمیمهای غیرباربر و کودکان مناسبتر است، در حالی که کامپوزیت برای ترمیمهای زیبایی و باربر ترجیح داده میشود.
-
بستهبندی: کپسولهای آماده یا پودر و مایع جداگانه، بستهبندی مقاوم به رطوبت، همراه با دستورالعمل دقیق و ابزار مخلوطکن.
-
ویژگی ظاهری: رنگ مشابه دندان، شفافیت متوسط، قابلیت پالیش برای بهبود زیبایی.
-
نتیجهگیری: گلاس آینومر هیوج مادهای ایدهآل برای ترمیمهای غیرباربر، کودکان، و شرایطی است که پیشگیری از پوسیدگی اولویت دارد، اما برای ترمیمهای با فشار بالا مناسب نیست.
روش استفاده از گلاس آینومر ترمیمی هیوج شامل مراحل مشخصی است که دقت در اجرای آنها برای دستیابی به نتایج مطلوب ضروری است. ابتدا، دندانپزشک حفره را تمیز کرده و از هرگونه پوسیدگی یا بقایای قدیمی پاک میکند. سپس، سطح دندان ممکن است با یک کاندیشنر (مانند اسید پلیآکریلیک 10-20%) آماده شود تا چسبندگی بهبود یابد، هرچند این ماده به دلیل خاصیت سلفادهزیو اغلب نیازی به اچ ندارد. پودر و مایع طبق نسبت توصیهشده توسط سازنده (معمولاً 1:1 یا 2:1) مخلوط میشوند تا خمیری یکنواخت ایجاد شود. این خمیر به سرعت در حفره قرار گرفته و شکل داده میشود. در نوع سلفکیور، گیرش اولیه در عرض 2-5 دقیقه رخ میدهد، در حالی که در نوع لایتکیور، نور آبی (با طول موج 450-470 نانومتر) برای 20-40 ثانیه اعمال میشود. پس از گیرش، سطح ترمیم پالیش میشود تا ظاهری صاف و طبیعی به دست آید. این فرآیند به دلیل سادگی و سرعت، بهویژه در دندانپزشکی اطفال، بسیار کاربردی است.
-
روش استفاده:
-
تمیز کردن حفره و حذف پوسیدگی.
-
آمادهسازی سطح با کاندیشنر (اختیاری).
-
مخلوط کردن پودر و مایع به نسبت مشخص.
-
قرار دادن خمیر در حفره و شکلدهی.
-
گیرش اولیه (سلفکیور یا لایتکیور).
-
پالیش نهایی پس از 24 ساعت.
-
-
مراحل:
-
پاکسازی کامل حفره.
-
استفاده از کاندیشنر برای بهبود باندینگ.
-
مخلوط کردن دقیق مواد.
-
اعمال خمیر و فشردهسازی.
-
گیرش با نور یا بهصورت خودبهخود.
-
صیقل دادن برای زیبایی و دوام.
-
کاربردهای گلاس آینومر هیوج گسترده و متنوع است و این ماده را به یکی از پرکاربردترین مواد در دندانپزشکی ترمیمی تبدیل کرده است. این ماده به طور خاص برای ترمیم دندانهای شیری استفاده میشود، زیرا آزادسازی فلوراید آن به پیشگیری از پوسیدگیهای بعدی کمک میکند. همچنین، در ترمیمهای کلاس III (بیندندانی) و کلاس V (نزدیک لثه) به دلیل چسبندگی قوی و انعطافپذیری کاربرد دارد. گلاس آینومر هیوج به عنوان بیس یا لاینر در ترمیمهای عمیق، برای محافظت از پالپ و کاهش حساسیت، بسیار موثر است. در ارتودنسی، از آن برای چسباندن براکتها استفاده میشود، زیرا نیازی به اچ اسیدی ندارد و فلوراید آزاد میکند. علاوه بر این، به عنوان سیلانت فیشور و ماده لوتینگ برای پروتزهای ثابت مانند کراون و بریج نیز به کار میرود. این تنوع کاربرد، گلاس آینومر هیوج را به "اکسیر دندانپزشکی" تبدیل کرده است.
-
کاربردها:
-
ترمیم دندانهای شیری.
-
ترمیمهای کلاس III و V.
-
بیس و لاینر در ترمیمهای عمیق.
-
چسباندن براکتهای ارتودنسی.
-
سیلانت فیشور.
-
لوتینگ پروتزهای ثابت.
-
مزایا و معایب گلاس آینومر هیوج نقش مهمی در انتخاب آن برای شرایط کلینیکی مختلف دارند. از مزایای اصلی این ماده میتوان به آزادسازی طولانیمدت یونهای فلوراید اشاره کرد که پوسیدگی ثانویه را کاهش میدهد. چسبندگی شیمیایی به مینا و عاج بدون نیاز به اچ، فرآیند ترمیم را سادهتر میکند. زیستسازگاری بالا و ضریب انبساط حرارتی مشابه دندان، از شکستگی یا نشت مواد جلوگیری میکند. با این حال، مقاومت مکانیکی پایینتر نسبت به کامپوزیتها و آمالگام، این ماده را برای ترمیمهای با فشار بالا (مانند کلاس I و II) نامناسب میکند. ماندگاری آن معمولاً حدود 5 سال است و در برابر سایش و رطوبت اولیه حساس است. همچنین، شفافیت کمتر نسبت به کامپوزیتها ممکن است در ترمیمهای زیبایی محدودیت ایجاد کند.
-
مزایا:
-
آزادسازی فلوراید برای پیشگیری از پوسیدگی.
-
چسبندگی شیمیایی بدون نیاز به اچ.
-
زیستسازگاری بالا.
-
ضریب انبساط حرارتی مشابه دندان.
-
سادگی کاربرد.
-
-
معایب:
-
مقاومت مکانیکی پایین.
-
ماندگاری محدود (حدود 5 سال).
-
حساسیت به رطوبت در گیرش اولیه.
-
شفافیت کمتر نسبت به کامپوزیت.
-
اثرات گلاس آینومر هیوج بر سلامت دهان و دندان قابل توجه است. آزادسازی فلوراید به کاهش پوسیدگی ثانویه و تقویت مینای دندان کمک میکند. این ماده به عنوان محافظ پالپ عمل کرده و حساسیت پس از ترمیم را کاهش میدهد. همچنین، به دلیل پیوند شیمیایی با دندان، نشت باکتریایی به حداقل میرسد. با این حال، در صورت عدم رعایت تکنیک صحیح، ممکن است ترمیم دچار ترک یا سایش زودرس شود. هیچ عارضه جانبی جدی از این ماده گزارش نشده است، اما دوام کمتر آن نسبت به کامپوزیتها ممکن است نیاز به تعویض زودهنگام را ایجاد کند.
-
اثرات:
-
کاهش پوسیدگی ثانویه با فلوراید.
-
محافظت از پالپ.
-
کاهش حساسیت دندانی.
-
کاهش نشت باکتریایی.
-
احتمال سایش یا ترک در صورت کاربرد نادرست.
-
ترکیبات اصلی گلاس آینومر هیوج شامل پودر شیشه آلومینوسیلیکات (حاوی سیلیکا، آلومینا، کلسیم فلوراید، سدیم فلوراید، آلومینیوم فلوراید، و آلومینیوم فسفات) و مایع اسید پلیآلکنوئیک است. در نسخههای اصلاحشده با رزین، افزودنیهای رزینی برای بهبود مقاومت مکانیکی و زیبایی اضافه میشود. این ترکیبات در واکنش اسید-باز، ماتریسی از پلیآکریلات کلسیم و آلومینیوم تشکیل میدهند که ذرات شیشه واکنشنکرده را احاطه میکند. این ساختار نه تنها استحکام لازم را فراهم میکند، بلکه امکان آزادسازی فلوراید را نیز میسر میسازد.
-
ترکیبات اصلی:
-
پودر: سیلیکا، آلومینا، کلسیم فلوراید، سدیم فلوراید، آلومینیوم فلوراید، آلومینیوم فسفات.
-
مایع: اسید پلیآلکنوئیک.
-
افزودنیها: رزین در نسخههای اصلاحشده.
-
ماندگاری گلاس آینومر هیوج معمولاً حدود 5 سال است، که کمتر از کامپوزیتها (10-15 سال) و آمالگام (10-20 سال) است. این محدودیت به دلیل سایشپذیری و مقاومت مکانیکی پایینتر است. با این حال، در ترمیمهای غیرباربر و در کودکان، این ماندگاری کافی است. عواملی مانند تکنیک کاربرد، محل ترمیم، و رعایت بهداشت دهان بر دوام آن اثر میگذارند. تفاوت در ماندگاری با سایر مواد به ترکیبات و ساختار آنها برمیگردد؛ کامپوزیتها به دلیل رزینهای مقاومتر، دوام بیشتری دارند، اما فاقد خاصیت آزادسازی فلوراید هستند.
-
ماندگاری:
-
حدود 5 سال در شرایط ایدهآل.
-
کمتر از کامپوزیت و آمالگام.
-
وابسته به تکنیک و محل کاربرد.
-
-
تفاوت در ماندگاری:
-
گلاس آینومر: 5 سال، به دلیل سایشپذیری.
-
کامپوزیت: 10-15 سال، به دلیل رزینهای مقاوم.
-
آمالگام: 10-20 سال، به دلیل استحکام بالا.
-
تفاوت در ترکیبات و کاربردها بین گلاس آینومر هیوج و سایر مواد ترمیمی، انتخاب آن را برای شرایط خاص توجیه میکند. برخلاف کامپوزیتها که بر پایه رزین هستند و نیاز به اچ و باندینگ دارند، گلاس آینومر هیوج با واکنش اسید-باز عمل میکند و سلفادهزیو است. این ویژگی آن را برای محیطهای مرطوب و ترمیمهای سریع مناسب میکند. از نظر کاربرد، گلاس آینومر برای ترمیمهای غیرباربر، کودکان، و پیشگیری از پوسیدگی ایدهآل است، در حالی که کامپوزیتها برای ترمیمهای زیبایی و باربر ترجیح داده میشوند. آمالگام نیز به دلیل استحکام بالا برای ترمیمهای عقبی مناسب است، اما فاقد زیبایی و فلوراید است.
-
تفاوت در ترکیبات:
-
گلاس آینومر: شیشه آلومینوسیلیکات و اسید پلیآلکنوئیک.
-
کامپوزیت: رزین بیسفنول A و پرکنندههای سرامیکی.
-
آمالگام: آلیاژ جیوه، نقره، قلع، و مس.
-
-
تفاوت در کاربردها:
-
گلاس آینومر: ترمیمهای غیرباربر، کودکان، پیشگیری.
-
کامپوزیت: ترمیمهای زیبایی، باربر.
-
آمالگام: ترمیمهای عقبی با فشار بالا.
-
بستهبندی گلاس آینومر هیوج به گونهای طراحی شده است که کاربری آسان و ماندگاری مواد را تضمین کند. این محصول معمولاً در قالب کپسولهای آماده یا پودر و مایع جداگانه عرضه میشود. کپسولها استفاده دقیق و سریع را ممکن میسازند، در حالی که بستهبندی پودر و مایع انعطاف بیشتری در تنظیم نسبتها فراهم میکند. بستهبندیها مقاوم به رطوبت و نور هستند و اغلب شامل ابزار مخلوطکن و دستورالعمل دقیق میشوند. ویژگی ظاهری این ماده شامل رنگ مشابه دندان با شفافیت متوسط است که پس از پالیش، ظاهری طبیعیتر پیدا میکند.
-
بستهبندی:
-
کپسولهای آماده برای استفاده سریع.
-
پودر و مایع جداگانه برای انعطاف.
-
مقاوم به رطوبت و نور.
-
شامل ابزار مخلوطکن و دستورالعمل.
-
-
ویژگی ظاهری:
-
رنگ مشابه دندان.
-
شفافیت متوسط.
-
قابلیت پالیش برای بهبود زیبایی.
-
در نتیجه، گلاس آینومر ترمیمی هیوج مادهای بسیار کاربردی در دندانپزشکی است که به دلیل آزادسازی فلوراید، چسبندگی شیمیایی، و سادگی کاربرد، برای ترمیمهای غیرباربر، کودکان، و شرایطی که پیشگیری از پوسیدگی اولویت دارد، انتخابی ایدهآل است. با این حال، محدودیتهایی مانند مقاومت مکانیکی پایین و ماندگاری محدود، آن را برای ترمیمهای با فشار بالا نامناسب میکند. انتخاب این ماده باید با توجه به نیازهای بیمار، محل ترمیم، و اهداف درمانی انجام شود. پیشرفتهای آینده در فرمولاسیون میتواند معایب آن را کاهش داده و کاربردهایش را گسترش دهد.
-
نتیجهگیری:
-
مادهای ایدهآل برای ترمیمهای غیرباربر و کودکان.
-
موثر در پیشگیری از پوسیدگی.
-
محدودیت در ترمیمهای با فشار بالا.
-
نیاز به بهبود مقاومت مکانیکی در آینده.
-
آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد. فیلدهای الزامی علامت گذاری شده اند *